‘Aceb kimdür ki bir hâl üzre dâ’im
Sanur bâkî kalur dâr-i fenâyı
Gerek bay ü gedâ ger merd ü zendür
Koyup gitdi cihân-i bî-vefâyı
Degüldür kimseye bâkî bu ‘âlem
Bulur ‘ukbâya ‘azm iden bekâyı
İden râhat bu dünyâda odur kim
Müsâvî ‘add ide gamla safâyı
Felek hâk ile yeksân itdi seyr it
O zîbâ-duhter-i hûrî-likâyı
O nev-res gonçeyi âzürde itdi
Urup dest-i ecel hâr-i cefâyı
Yeri zîr-i türâb olur egerçi
Makâm itdi bihişt-i cân-fezâyı
Vefât itdükde hâtif didi târîh
Zelîhânun ola firdevs câyı
Sene 1134
