Diyâr-ı hüsnde resm-i vefâ mı kalmışdur
‘Alâka eyleyecek dilrübâ mı kalmışdur
Göz açdırur mı dil-i nâ-tüvâne gerd-i melâl
Kederden âyînemüzde safâ mı kalmışdur
Zamâne itse de nahl-i ümîdi bâr-âver
Gönülde hˇ âhiş-i neşv ü nemâ mı kalmışdur
Bakılsa el kiridür reng ü bûy-ı ‘âriyeti
Sezâ-yı dest-i tefâhür hınâ mı kalmışdur
Ne sûd-ı halk ile şîrîn kelâmluk Âgâh
Şekerle hazm olacak âşinâ mı kalmışdur
