Mest-i hüsnüm ki çıkup nâz ile cevlâna gele
Âdem ister ki ayagın süre meydâna gele
Koyalum murg-ı dili lânede bülbül yerine
Şâyed ol gonçe-dehen seyr-i gülistâna gele
Va‘de-i vaslına hatt gelme degül dildârun
İdeyüm sabr ki hatt-ı leb-i peymâne gele
Kişi hem-derdini sûzân göre insâf degül
İstemem bir gice gamhâneme pervâne gele
Kalmadı aglamadan dîdede Âgâh dirîg
Ol kadar eşk ki tâ gûşe-i dâmâna gele
