Gönül bu derd ü gam-ı câvidân dükenmez mi
Dükendi sabr u cefâ-yı bütân dükenmez mi
Ne şem‘ kaldı ne pervâne yanmaduk bu gice
Derûn-ı dildeki sûz-ı nihân dükenmez mi
Kalur mı böyle nuhûsetde kevkeb-i ikbâl
Bizümle keş-me-keş-i âsumân dükenmez mi
Hazân irişdi vü gül geçdi dahı evvelden
Dürûg-ı va‘de-gî-i sâkiyân dükenmez mi
Dil oldı kâkül-i hûbân gibi siyâh Âgâh
Henûz ârzû-yı nev-hatân dükenmez mi
