Düşmez ey gül her has ü hârıyla hem-demlük sana
Âb-ı hayvânsın degül zî-bende şebnemlük sana
Nice itsün mihrbânluk iltimâs üftâdeler
Sâye gibi olmayınca sende âdemlük sana
Ne güdâz ister ne sûz ister zer-i kâmil ‘ayâr
Sende kemlük olmasa itmez felek kemlük sana
Devletin derd-i serinde sâkıyâ çok çekmişem
Bir iki leb-rîz câm-ı mey bana Cemlük sana
Hˇ astgâr-ı vaslun Âgâh oldugıyçün neylesün
Bir gedâ-yı bî-nevâ itsün mi Hatemlük sana
