Sanma âyîne tutup hüsnini perdâzlanur
Nâzenîn öyle ki kendüye dahı nâzlanur
Tâ’ir-i kudsi şikâr itmege meyl itmez iken
Çeşm-i bî-rahm-ı dil-i ‘âşıka şehbâzlanur
Murg-ı dil dâm-ı ser-i zülfüne bend olmag içün
Çok zamândur kafes-i sînede pervâzlanur
Şu‘le-i âh ki pest olmış idi eşkümle
Heves-i kaddün ile şimdi ser-efrâzlanur
Nüktedân-ı reviş-i ‘işve vü nâz olduguma
Her gören şûh-ı cefâ-cû bana tannâzlanur
Yâra ‘arz eyledüm Âgâh bu tâze gazeli
Didi nâz ile sözün bâyagı i‘câzlanur
