Elüm irmez meded öldüm nigâra
Ki döymez kimseler hîç intizâra
Édüpdür asmağa dil nîmesini
Gözi kassâbı müjgânın kanara
Gülünc étdi beni duşmanlaruma
Be zâlim böyle m’ider yâr yâra
Tolardı nûr ile kabrüm nigârâ
Eger bir kerre gelseydüñ kenâra
Elüñden yakamı çâk édüp irte
Şikâyetler édem Perverdigâra
Baña kan ağladur derd ile her dem
‘Aceb n’étdüm ki yâ Rab rûzgâra
Bulınur mı ‘aceb aransa ÂHÎ
Senüñ gibi cihânda bî-sitâre
