Göster kaşuñı kaddi hilâlüñ dü-tâh ola
Çöz zülfüñi ki çihre-i ‘anber siyâh ola
Çokdan rakîbe seg dér édüm lîk korkaram
Kûyuñ itüñle ortada bir iştibâh ola
Cânânenüñ şarâb-ı leb-i la‘li var iken
Sâkî piyâleyi bize sunmak günâh ola
Tîğ-i cefâ ile ölicek sînem üstine
Sûsen diküñ nişâne-i şemşiyr-i âh ola
Lutf eyle serv öykünemez saña ger aña
Gülden kabâ vü nergis-i zerden külâh ola
Göñli evi yapılmağa yok çâre ÂHÎ’nüñ
Kıldı hemîn şöyle şu yér kim tebâh ola
