‘Uşşâkuñı öldürmek ise sende mürüvvet
Ahsent senüñ bâzûña kollaruña kuvvet
Rahm eyleyüben dâr-ı şifâsında habîbüm
Nâfi‘ déyüp içürdi bu sevdâyîye şerbet
Dâyim baña cevr ile cefâdur işüñ ammâ
Şimden-gérü ét mihr ü vefâ kâr be-nevbet
Hışm ile nazar eyleyüp âşüfteñe her dem
Öldürmege kasd étme behey gözleri âfet
Cânına cefâlar édeyüm dér imiş ol yâr
Andan ne gelürse görürüm cânuma minnet
Kaddüm bükülüp çenge döner sînem olur def‘
Ağyâr ile ol mâh kaçan kim éde sohbet
Ger hvâr u hakîr étse be ÂHÎ seni ol yâr
İncinme ki ‘uşşâka odur ‘izzet ü hürmet