Gel sevindür sanemâ lutf u vefâ ile beni
Ki cefâ odları hâk étdi yakup cân ü teni
Ne içün kılmayasın bendeñe lutfuñ nazarın
Bu meseldür ki bilürsin çü severler seveni
Sînemüñ üstine cânâ basar iseñ ayağuñ
Duruban şevkuñ ile çâk édem ol dem kefeni
Hatı geldügine yâruñ igen ağlama göñül
Çü bilürsin ki gülüñ olmamak olmaz dikeni
ÂHİ’yem âh éderem ‘ışkuñ ile şâm u seher
Kerem ét Tañrı’ya bak eyleme bî-cân beni
