Ruhlaruñ cân bâğınuñ berg-i gül-i handânıdur
Saçlaruñ dil bezminüñ bûy-i ‘abîr-efşânıdur
Dilde mihrüñ cân vérüp sakladuğum éy meh bu kim
Mü’minüñ kalbinde cândan sevgili îmânıdur
Göñlümüñ tahtında şimdi éy kemân-ebrû senüñ
Hükm éden cân yérine tîr-i ğamuñ peykânıdur
Bir güle baksañ yüzine n’ola çün éy ğonca-leb
Midhatüñ bâğınuñ ÂHÎ murğ-i hôş-elhânıdur