Lutf ile bürc-i sipihr-i hüsne şol kim mâhdur
Şöhre-i şehr-i melâhat şimdi ‘Abdu ’llâh’dur
Şem‘-i ruhsâruñ gibi rûşen delîlüm var iken
Dil şeb-i zülf-i siyâhuñda niçün güm-râhdur
Gel ziyâretden safâ ehlini mahrûm étme kim
Mustafâ nûrı hakı ol çihre Beytu ’llâh’dur
N’éts’éderdüm çıkışurdum gözlerüm yaşıyla lîk
Âh kim fâş eyleyen râz-ı derûnum âhdur
ÂHİ’yâ âh étme kim yéle vérürsin gendümi
Hırmen-i ‘ışk içre cism-i nâ-tüvânum kâhdur