Duşman söziyle küsdi bize yâr-ı cânumuz
Kalmadı tende bu ğam ile yarı canumuz
Hâr-ı cefâlar ile neler çekdügüm benüm
Söyler çemende bülbül olup kıssa-hvânumuz
Bâr-ı cefâñı çekdügüme kaşlaruñ misâl
Bu ‘ayn-ı dâldur ki dü-tâdur miyânumuz
Tûl-i emel vérür dile sevdâ-yı zülf-i dôst
Sâkî getür e câm-ı mey-i erğavânumuz
ÂHÎ vefâda bize eyü añlamaz nigâr
Bizi özi gibi sanur ol bed-gümânumuz
