Sen kemân-ebrû içün olalı kaddüm yâ Latîf
Rûz u şeb vird-i zebân édinmişümdür yâ Latîf
Levh-i zerde gör ki sîm-âb ile ne nakş étmişem
Sanma zer-gerlikde sen üstâdsın tenhâ Latîf
Nâr-ı hecr ile erit éy pûte-i ğam cismümi
Hâlis altundur déyü meyl eyleye ola Latîf
Ahker-i nâr-ı firâk étdi çü nûr-ı ‘ârızuñ
Yéridür karşuñda yanmak eylesem sevdâ Latîf
Dest-i cevrüñle büküp ÂHÎ kadiñ zülfüñ bigi
Eyle bir engüşterî cân al bahâ aña Latîf