Cânâ götür yüzüñden lutf eyleyüp nikâbuñ
Étme nihân cemâlin ebriyle âfitâbuñ
Bezm-i şerefde toğdı yılduzı ‘âlî şem‘üñ
Olursa müşterîsi sen şem‘-i mâhitâbuñ
Éy dil firâk u hecre sakın mukârin olma
Zîrâ nemekle âteş kanın içer kebâbuñ
Ben öksüz ağladukça kand u lebüñden ayru
Şem‘üñ özi göyinür içi acır şarâbuñ
Meyhânede dutıya kor édi hırkasını
Ger bilse édi zâhid hâsıyyetin şarâbuñ
ÂHÎ göñül göziyle bak bezm-i hüsn-i yâra
Cân kulağıyla diñle âvâzını rebâbuñ
