Sîne-i sad-pârede dâğ-ı nihânum var benüm
Öksüzem koynumda bir göynükli nânum var benüm
Ben dédüm la‘l-i leb-i yâra sözüñ varsa eyit
Dédi söz söylemege aña ne cânum var benüm
Kimse görmesün déyü düşde hayâlüñi senüñ
Halkı uyutmamağa âh u fiğânum var benüm
N’ola bâğ-ı ‘ışkda hurrem olursam gül gibi
Bir saçı sünbül boyı serv-i revânum var benüm
ÂHİ’yâ añma baña bâğ-ı cinân u Kevser’i
Kim lebi Kevser yüzi bâğ-ı cinânum var benüm
