Ne bilsün halk-ı ‘âlem ben néce hem-demden ayrıldum
Gözüm yaşıyla bir ben bilürem kim nemden ayrıldum
Néce sıhhat bulam şimden gérü ben haste éy yârân
Tabîb-i cân ü dil olan Mesîhâ-demden ayrıldum
‘Aceb mi dôstlar dîvâne olsam kûh-ı fürkatde
Şunuñ gibi perî yüzlü güzel âdemden ayrıldum
Yakamı çâk édüp ğamdan hayâl olsam ‘aceb midür
Şunuñ gibi béli ince lebi ğoncamdan ayrıldum
Varursañ kûy-ı dildâra sabâ sor hâl-i ÂHÎ’den
‘Adem mülkine ‘azm étdüm diyâr-ı ğamdan ayrıldum