Gerçi kim bülbül sever her dem gülüñ bir tâzesin
Sen baña éy ğonca-leb her berg-i gülden tâzesin
Bülbül-i şûrîdenüñ gûş eylemezsin nâlesin
Éy gül-i ter diñlemezsin bülbülüñ âvâzesin
Bir büt-i sengîn-dilüñ ‘ışkında cân vérdi déyü
Kabrümüñ üstindeki mermerde ‘ömrüm yazasın
Her gedânuñ kaddine geydürme ‘ışkuñ câmesin
Kim bu zîbâ hil‘atüñ bozduñ hemân endâzesin
Érmez ol mâhuñ kulağına fiğânum ÂHÎ’ya
Gerçi âhum iñledür çarhuñ der ü dervâzesin
