hâlâ porsuk kenarında türer dumanım
al sevgilim anne ol bununla
kapılar gıcırdıyor öfkesi geriliyor kınımın
das kapital kadar incesin
görüyorum ellerini
vadide kurtlar annem ölüyör
mavi gökyüzü dürüyör
hala porsuk’ta
kaçıncı bu
dumansızdır tütünüm
yazdığım senaryolar anlatsın seni.
