Bahâr irdi yine meyl itdi hâtır sûy-i gülzâra
Nigeh pîçîdedür zencîrek-i emvâc-i enhâra
Letâfetde leb-i cû bûs-i la’l-i yârden hoşter
Tarâvetde benefşe müştebih nev-hatt-i dildâra
Misâl-i ‘ıtr-i şâhî jâle zerrîn-hokka-i gülden
Meşâm-i câna neşr-i bûy-i feyz itmekde hemvâre
Gül-âbı cûybâr ü hâki misk ezhârı ‘anber-bûy
Mu’âdil gülşenün her gûşesi dükkân-i ‘attâra
Degül gül-gonçe-i şeb-nem-be-leb evrâk-i sebz içre
O tûtîdür ki bir incüyi almış la’l minkâra
Olupdur her varak bir nüsha-i tefsîr-i künhü’l-arz
Bilür nezzâre-i im’ân iden sahn-i çemenzâra
Sarılmış yâsemen serve nihâl-i gülde peyveste
O şûh-i tâzedür kim gül takınmış tarf-i destâra
Şikâf-i bergden yer yer şu’â’-i mihr irüp hâke
Tınâb-i zer-nişân oldı hıyâm-i sebz-i eşcâra
Hümâ nahl-i çenâra murg-i dest-âmûz olur bî-şek
Bu demde âşyân-i âsmândan olsa âvâre
Bulur revnak tabîbün berg-i sünbül gibi destinde
Yapışsa fikr-i gül-geşt-i çemenle nabz-i bîmâra
Zihî sun’-i bihîn-üstâd-i hikmet-hâme-i kudret
Ne sûret virdi dünyâ-yi mülevven-nakş-i ezhâra
Bu sâdıkdur ki nûş-i şîr-i cennetden de ahlâdur
Bu demde nazra-pâş olmak sabâh-i feyz-âsâra
Hezârun âh ü feryâdın iderken gûş yüz yerden
N’ola olsa girîbân-i gül-i sad-berg sad pâre
Olur lutf-i hevâdan zîr-i pâda çün çemen ser-sebz
Tokunsa âb-i sûzen pâydan ihrâc içün hâra
Geçilmez gülşenün mevc-i temâşâ-yi bahârından
Olup sedd-i güzer cûş-i tarâvet şahs-i enzâra
Çerâg-i lâleyi şimdi fürûzân itdi sermâda
Nühüfte eylemişdi nâmiye dâmân-i kuhsâra
Letâfet öyledür kim imtizâc-i âşyânından
Kalur nûr-i nigeh nergisde ‘avdet itmez enzâra
Bu demlerde dırâz itse zebânın n’ola harf atsa
Hurûş-i selsebîl-i cennet-i a’lâya fevvâre
Kılıç zamm oldı sûsen karye-i sebz-i bahâr üzre
Rutûbetlendi gül mâlik olınca böyle tîmâra
Gül-i esfîde bak şeb-nemle hem-çün kıt’a-i elmâs
Konılmış ravza-i peygam-berîde rûy-i dîvâra
Ne ravza gülsitân-i bî-hazân-i cennetü’l-me’vâ
Ki Cibrîl anda bülbül gibi meşgûl oldı ezkâra
