Hengâm-ı şeb ki küngüre-i kasr-ı âsmân
Zeyn olmış idi şu’lelenüp şem’-i ahterân
Hayl-i kevâkib içre yanup meş’al-i kamer
Sahn-ı semâda rûşen idi râh-ı keh-keşân
Dest urmış idi kilk-i şihâba debîr-i çarh
Tugrâ-nüvîs-i hükm-i Hudâvend-i ins ü cân
Bezm-i felekde urmış idi Zühre sâza çeng
Ayş u safâda hurrem ü handân u şâdmân
Bu çarh-ı çenberîde tutup devr usûlini
Deffâf-ı mihr kılmış idi çihresin nihân
Bir tîg-i zer-nişân ile girmişdi ‘arsaya
Şemşîr-bâz-ı ma’reke-i sahn-ı âsmân
Tedbîr-i mu’zamât-ı umûr-ı cihân içün
Yakmışdı şem’-i fıkreti Bircîs-i nükte-dân
Bâlâ-yı çarh-ı heftüme Keyvân-ı kühne-sâl
Oturmış idi niteki Hindû-yı pîl-bân
Âyâ bu zîb ü zînet-i ‘âlem nedür diyü
İbret göziyle nâzır iken dehre nâ-gehân
Etrâfa saldı şa’şa’asın gûşe gûşe mihr
Oldı ufukda mühr-i Süleymân gibi ‘ayân
Kıldı bu hâli dîde-i’ibret müşâhade
Tuydı bu sırrı ‘âkıbetü’l-emr gûş-ı cân
Kim bu nizâmı virmedi ‘âlem sarâyına
İllâ ki yümn-i devlet-i Şâh-ı cihân-sitân
Bâlâ-nişîn-i mesned-i şâhân-ı tâc-dâr
Vâlâ-nişân-ı ma’reke-i ‘arsa-i Keyân
Cemşîd-i ‘ayş ü ‘işret ü Dârâ-yı dâr u gîr
Kisrî-i ‘adl ü re’fet ü İskender-i zamân
Sultân-ı şark u garb şehenşâh-ı bahr u ber
Dârâ-yı dehr Şâh Süleymân-ı kâm-rân
Ol şeh-süvâr-ı memleket-i ‘adl ü dâd kim
Atı öñince olsa revâ husrevân revân
Ser-keşlik itdi emrine beñzer peleng-i çarh
Zencîr ile getürdi yine keh-keşân keşân
Sâhib-vücûd-ı memleket-i lutf u cûd o kim
Mebzûl hvân-ı lutfına mahsûl-i bahr u kân
Müştâk bûy-ı hulkına ‘attâr-ı nev-bahâr
Muhtâc dest-i himmetine hvâce-i hazân
Devrüñde kimse cevr-i sitemgerden iñlemez
Bî-şer’ ider iderse eger çeng ü ney fıgân
Adluñ katında cevr ü sitem dâd-ı Keykubâd
Hışmuñ yanında lutf u kerem kahr-ı Kahramân
Lerzende görse havfuñ ile teb tutar sanur
Bağlar şihâb gerden-i gerdûna rîsmân
Tîguñ ‘adem diyârına rûşen tarîkdur
A’dâ-yı dîni turma kılıçdan geçür hemân
Deryâ-misâl ‘askerüñ içre ‘alemlerüñ
Feth ü zafer sefinesine açdı bâdbân
Minkârına dilerse alur çarhı dânevâr
Ankâ-yı Kâf-ı kadrüñe bir tu’medür cihân
Çevgân urupdur aña ezel dest-i himmetüñ
Ol dem bu dem-durur ki döner gûy-ı âsmân
Bâg-ı senâ vü gülşen-i medhûñde mürg-i dil
Bu nazm-ı rûh-bahşı okur su gibi revân
Cân olmayaydı ol dehen ey şûh-ı dil-sitân
Niçün olurdı cân gibi ya dîdeden nihân
Ruhsâruñ üzre turralar olmış girih girih
Gûyâ Hicâza bagladılar Şâmiyân miyân
Görsün nihâl-i serv-i sanavber-hırâmuñı
Ayruk çemende beslemesün bâgbân bân
La’lüñ hayâli hokka-i hâtırda var iken
Yâkût-ı nâba olmamış idi mekân kân
Bârîk-bîn olanlar ider kaşlaruñ hayâl
Dendâduñı tasavvur ider tab’-ı hurde-dân
Mesken şeh-i mahabbetüñe tahtgâh-ı dil
Menzil hayâl-i la’lüñe halvet-sarây-ı cân
Kıldı sücûd haddüñe karşu gül ü semen
Itdi kıyâm kâmetüñe serv-i bûstân
Tutdı cihânı pertev-i hüsnüñ güneş gibi
Toldı sadâ-yı ‘aşkuñ ile kâh-ı Kün fe-kân
Eflâke çıkdı velvele-i ‘arsa-i zemîn
İndi zemîne gulgule-i âsmâniyân
Bâkî-sıfat ne bülbül-i rengîn-edâ gele
Ne ola tal’atuñ gibi ferhunde gülsitân
Hüsnüñ güliyle bâg-ı cihân gülşen-i İrem
Her sû hezâr bülbül ü sad gûne dâstân
Dergâh-ı Hakka yüz tutalum ber-mezîd ola
Câh u celâl-i saltanat u baht-ı câvidân
Tâ şem’-i âfitâb-ı cihân-tâba subh-dem
Devrân ufukda vaz’ ide bir sim şem’dân
Şem’-i bekâñı bâd-ı fenâdan nigâh ide
Dâmân-ı ‘avn u ‘ismet-i dârende-i cihân
Bezmûñde baht sâkî vü ikbâl hem-nişîn
Câm-ı sipihr sâgar-ı pûlâd-ı zer-nişân
