Bu sûziş görmedendür kim yanardı ülfet itseydük
O şem’-i hüsn ile pervâneveş germiyyet itseydük
İdersek de ketânveş çâk-i ceyb-i hasret itseydük
Tek ü tenhâ gice ol mâh ile tek sohbet itseydük
Ne cürm itdük nedendür kesr-i hâtır câm-i mînâda
Şikest-i tevbe-i sahbâya zâhid niyyet itseydük
‘Aceb irşâd idi ey pîr-i sâhib-feyz-i mey-hâne
Bir iki câm ile def’-i humâra himmet itseydük
Düşüp ayagına mestâne sâkî-i gül-endâmun
O nahl-i ‘işve-perver sâyesinde râhat itseydük
İderdük tâze tâze böyle nazm-i dil-pesend inşâ
Kühen-vâdî-i şi’re biz de Sâmî ragbet itseydük
