Çün gayre bahmadı gözüm iy Hak behîc-bâb
N’eyçündür aña pes kamu bu derd-ile azâb
Işk odı yüregümde dutışup yanar müdâm
Anuñ-çun oldı gözlerüm ucdan uca kebâb
Her-dem nisâr itmege yâruñ hayâline
Bahreyni gözümüñ döker uş lü’lü-yi hoş-âb
Gözüm kara gün itdi baña lîki n’idelüm
Ter-dâmenüñ hatâsına âdet degül hitâb
Gözüm diyü ciger kan-ıla bislenen kişi
Düşürdi şem c bigi yüregüme derd ü tâb
Gözlerümüñ gurâbı meger bûm oldı kim
Nûrından ider ay-ıla günüñ uş ictinâb
Derd-ile şem bigi erisem aceb
Kim toludur içüm ü taşum âteş-ile âb
Bu huşk-sâl içinde ki düşmişdür Ahmedî
Yanardı gözlerinden irişmese feth-i bâb
Deryâ-yı fazl ola tolu dürr-i giran-baha
Her kim bu bahrda diye uşbu söze cevâb
