Çün götürdi gül yanagından nikâb
Mevsüm-i işretdür ü câm-ı şarâb
Lâle bigi koma elden câm-ı mey
Ki itdi bülbül râst uş sâz-ı rebâb
Hayf ola ömrüñi zâyi eylemek
Hâzır-iken nimet ü baht u şebab
Sen şitâb it câm-ı cân-bahşa müdâm
Çün ider eyyâm geçmege şitâb
Bâg içinde ol gül-âbı nûş it
Ki ola renginün hayâsından gül-âb
Gâv u har içdügin içmekdür hata
Âdemî içdügin iç ki oldur savâb
Bâœe nûş it bâœa virme ömrüñi
Çün ezeldendür sevâb-ıla îkâb
Çün kalem yazdugı ayruhsı olamaz
Ne gerek câna bu renc-ile azâb
Gözde hwâb u tende kalmadı karâr
Senden ayruya ne âram u ne hwâb
Gözlerümdedür hayâli kaddüñüñ
Serv orada biter kim ola âb
Uş çiçek vakti irişdi Ahmedî
Ki ola gül bigi ayaguña türâb
