Dem-i vasluñ irişse çeşm-i ‘âşıkda bükâ artar
Sular tugyân ider evvel bahâr oldukça mâ artar
Kıyâs eyler mi Nîl-i Mısra ol Yûsuf-likâ yaşum
Anuñ mikyâsı yokdur turmaz ol mâ dâ’imâ artar
Bu nûh dûlâbı gerdân eyleyen seyl-âb-ı eşkümdür
Yaşum ser-çeşmesinden bahs idersem mâ-cerâ artar
Sular çaglar tuyûr âvâzesinden kûhsâr iñler
Bahar eyyâmıdur şimden girü şît u sadâ artar
Güzellik burcına bir mâh-ı nevdür ol hilâl-ebrû
Çerâg-ı hüsnine günden güne turmaz ziyâ artar
Dil-i dervîş-i dil-rîşüñ du’â-yı subhgâhından
Belâlar eksilür câh u celâl u kibriyâ artar
Toyılmaz hvân-ı ihsâna kanâ ‘at gelmez insâna
Kerem gördükçe ey Bâkî gedâlardan recâ artar
