Bâga reşk itse revâ ravza-i firdevs-i berîn
Şol kadar zînet ü fer virdi yine Ferverdîn
İrişür bâd-ı seherden nefehât-ı cennât
Mevsim-i Ürdibihişt irdi bihişt oldı zemîn
Demidür lâle yaka bezm-i bahâra meş’al
Gonca-i zanbak ola nergise şem’-i bâlîn
Görinür sahn-ı çemenden yine şâh-ı nergis
Âsmândan nitekim hey’et-i ‘ıkd-ı Pervîn
Bâguñ evrâk-ı bahar u katerât-ı şeb-nem
Dâmenin eyledi pür-sim ü zer ü dürr-i semîn
Nergis-i bâga nazar kıl ne dimekdür bu kim
Câm-ı zerrîn ile ‘ayş eyleye bir hâk-nişîn
Sâhil-i bahr-i ‘Adendür meger etrâf-ı çemen
Dest-i mihr anuñ içün oldı bu gün gevher-çîn
Goncaveş bâg-ı belâda nice bir hâsıl ola
Girih-i hâtır u teşvîş-i dil ü çîn-i cebîn
Bâga ‘azm eyle yüri turma ki sahn-ı gülşen
Cân-fezâdur niteki meclis-i mahdûm-ı güzîn
Hâsıl-ı ‘ömr-i girân-mâye-i Şeyhü’l-islâm
Pertev-i lutf-ı Hudâ nûr-ı hüdâ revnak-ı dîn
Menba’-ı mekremet ü lutf Mehemmed Çelebi
Vâhib-i fazl u ‘atâ sâhib-i ‘izz ü temkîn
Bâg-ı kadrinde anuñ sahn-ı sipihr ü encüm
Bir çemendür ki dökilmiş aña berg-i nesrîn
Kef-i kân hâsiyetinden görüp ihsân nic’olur
Yirlere geçdi hayâdan utanup genc-i defîn
Def’-i Ye’cûc-ı gama işigidür sedd-i sedîd
Men’-i ceyş-i eleme dergehidür hışn-ı hasîn
Nisbet olınsa eger fazlına zannum bu kim
Menzil-i vehmdedür mu’tekad-ı ehl-i yakîn
Defter-i devletine mihver-i eflâk kalem
Hâtem-i kadrine bu günbed-i firûze nigîn
Kabza-i kudretine kavs kemân-ı Rüstem
Nâvek-i re’yine per şeh-per-i Cibrîl-i emîn
Meclis-i ‘işretine bâde şafak bâdiye çarh
Nukl encüm meh ü hûrşîd iki câm-ı zerrîn
Goncaveş tab’ pes-i perde-i ‘uzletde seher
Sakin olmışdı ser-efgende vü dil-teng ü gamîn
Mülhim-i gayb göñül âyinesin karşu tutup
Eyledi tûti-i câna bu kelâmı telkîn
Ruhuña beñzer idi âyine olsa rengîn
Öykünürdi lebüñe la’l olaydı şîrîn
Secde kıldı göricek mâh kaşuñ mihrâbın
Bilmeyen şöyle hayâl eyledi kim ola cebîn
Kime kîn itdi yine çîni var ebrûlaruñuñ
Olmış ol çeşm-i gazâlânelerüñ âhû-yı Çîn
Dil-i âşüfte-sıfat cevr ile pâ-mâl itme
Hindû-yı halka be-gûşuñdur o zülf-i miskîn
Hûn-ı dil sanma görinenleri müjgânumda
Dîde gülzâr-ı ‘izâruñdan olupdur gül-çîn
Ebr-i nîsân gibi bu kilk-i güher-bârına
Eyledi gûş-ı cihânı sadef-i dürr-i semîn
Gerden-i dehre yine silk-i cevâhir takdum
Riştedür ma’ni-i bârîk ü güher lafz-ı güzîn
Serverâ şi’r degül nutk-ı Mesîhâdur bu
Tutalum gayrılar eş’ârı ola sihr-i mübîn
Ne ‘aceb ger ola bu nazm-ı revân rûh-efzâ
Ki senüñ midhat-i cân-perverüñe oldı karîn
Hâsıl ey kân-ı kerem irdi bu gün ol dem kim
Eser-i ‘âtıfet ü lutf zuhûr ide hemîn
Lâyık-ı devlet ü şâyeste-i ikbâl oldur
Kalmaya Bâkî-i bî-çâre melûl ü gamgîn
Söz tamâm oldı niyâz eyleyelüm dergâha
İşidüp diye feleklerde melekler âmîn
Nitekim mâşıta-i dehr ‘arûs-ı çemenüñ
Çihresin eyleye ârâyiş-i zib ü tezyîn
Lutf tab ‘ehline ola nitekim hâlet-bahş
Çihre-i dil-ber ü şi’r-i ter ü âvâz-ı hazîn
Hûr-sîmâlar ile şöyle pür olsun haremüñ
Görüp îmâna gele anı sanem-hâne-i Çîn
Şöyle eş’âr-ı güher-bâr okına aduña kim
Cân u dilden ide Hassân aña yüz bin tahsîn
Andelîbân-ı hoş-elhân-ı gülistân-ı senâ
İdeler medhüñ ile hoş nagamât-ı rengîn
