Elinden yir yüzünde çünki mûr incinmedi anun
‘Aceb mi gökde tahtın yil götürdiyse Süleymânun
Şu resme virdi sahbâ ile sâkî zîb ü fer bezme
Ki görse sabrı kalmazdı Süheyb ü Şeyh San’ânun
Tolu sür ‘ışk ehline içülsün dost-kâmiler
Cihânda sâkîyâ sürülmedin mey gibi devrânun
Perî-rûlarla destünden komayup hâtem-i câmı
Gönül devrinde ‘ıyş u ‘işret it Sultân Süleymânun
Kelâm-ı rûh-bahş-ı yâr-i cân-perver edâlarla
Bize ‘Âşık hikâyet itdi hâlin Cân-bin-cânun
