Ellerinden utaniyorsun.
Benim umutlu olmaktan utandigim gibi…
Gösterisli bir vitrin gibisin.
Agladigini bir tek sen biliyorsun
Agladikca daha da isildiyor sahipsiz güzelligin.
Bense hep yoldayim.
Evim hiç olmadi.
Kaçiyorum…
Sahipsiz güzelligin verdigi acidan kaçiyorum.
Kaçmaktan kaçiyorum.
Hiçbir sey istemiyorum.
Belki utandigin ellerini sadece…
Ellerin vitrinin disinda, nasil da masum sicak.
Alismamisim mutlu olmaya ben,
Ellerini vitrine koyup, kendimden kaçiyorum
