Kır kahvesinde çay söylerim sonbahar gelir
Yaprak üşür uçuşan elbiselere dolan rüzgâr gelir
Cemal Abi durup havalandırır dizelerini
Sonra Kadıköy’e iner kar gibi yağar gelir
Bir özür müydü yaşadığı yanlış macera
Yoksa bir ödeşme mi darmadağın yalnızlığa
Bilirim depoya çekilmiş tenha bir tramvay delisidir
Aşkı yüksek sıradağlar dizisi kadar eskidir
Öyle külhan ve başıbozuk yaşadı bir zaman
Bu çalık ömür düşer bir gün tekrar yollara
