Fasl-ı hazân irişdi gel iy yâr-ı serv-kad
Kim vasluñ ide bize girü nev-bahârı red
Solsa n’ola benefşe-y-ile lâle çün müdam
Tâze-durur bu sünbül ü gül bigi zülf ü had
Lâle yüzüñ güline nazar itdi subh-dem
Karara yahdı yüregin ol dem anuñ hased
Zülfüñ kemendi cânlara müşkil belâ-durur
Ne hîle ide akl ki hal ola bu ukad
Gamzeñ kanumı içmege ne göz kara ider
Âhır cefâya dahı gerekdür ki ola had
Göñlüm ezelde ışkuñ-ıla oldı âşinâ
Hâşâ ki cevr-ile anı terk ide tâ ebed
Cân viriserdi derd-ile hicrüñde Ahmedî
Ger vasluñuñ ümîœi aña irmese meded
