Gene dumanlandı dağların başı
Acep yavrumun da ili kış m’ola
Küçücükten sevdasını çektiğim
O da benim gibi gözü yaş m’ola
Naçar kaldım şu yavruyu öğmeden
Çözemedim ak göğsünü düğmeden
Emsem dudağını kimse duymadan
Erinde gecinde bana eş m’ola
Şu yerlerde benim yavrum bir gezer
Döküp ak gerdana zülfünü dizer
Çıkar yücelerde salınır gezer
Ceyran yavru güzellere baş m’ola
Karacaoğlan der bu böyle olmaz
O yarin ettiği yanına kalmaz
On ik’aydır bize selamı gelmez
Yoksa imansızın bağrı taş m’ola
