Ger göre-y-di işbu baht u tahtı Sultân Bû Saîd
Diye-y-idi yoh-durur bu mülke imkân-ı mezîd
İşbu baht u tahtuñ issi ol ki oldı olısar
Mîrler ana mutîü şâhlar aña abîd
Ney bigi baglanıbanuñ mıntaka ihlâs-ıla
Hidmetinde püşt-ham olup-durur çarh-ı atîd
Vadine her nesnede ki ide anuñ yohdur hilâf
Lîki afvı çohdur anuñ niçe kim ide vaîd
Ola şeytân-ı merîd ol kim irâdet getürüp
Sıdk u ihlâs-ıla olmaya bu sultâna mürîd
Bâzı kebke dost itse cadli olmaya bedî
Gör ki mîşe yâr kılsa lutfı olmaya baîd
Düşmeni ahhâk dahı olur-ısa fî’l-mesel
Hâr oluban boynına çenber sala hablu’l-verîd
Gice ki anuñla geçe ne gicedür Kadr ü Berât
Gün ki anuñla doga ne gün-durur nev-rûz u îd
Kılıcı anuñ şirk çirkin yir yüzinden yuyısar
Pes anuñ şânına inmişdür “ve enze’l-ne’l-hadîd”
Bu gice kim her kişi bir hâcet iderdi taleb
Ben seni isterdüm ki sensin sen baña baht-ı saîd
Çâkerem saña n’ola izzet bulursam kim edîm
Tâc-ı serdür oldugî-çun cild-i Kur’ân-ı mecîd
Yirde gökde şimdi bu-durur duâ kim câviœân
Bâki olsun Mîr Sülmân ibn-i Sultân Bâyezîd
Diye-y-idi Ahmedî’nüñ sözi-durur togrırah
Kamu sözden medhüñi andan işitse-y-di Lebîd
