Gönül ma’mûre-i genc-i hayâl-i hüsn-i cânân ol
Degül gam sûretâ derd ü gam-ı ‘ışk ile vîrân ol
Sürinsün der peyünce sâye-veş üftâde ‘âşıklar
Benüm serv-i revânum sûy-ı gülzâre hırâmân ol
Beni Ya’kûb-veş beytü’l hazende ko melûl u zâr
Yüri ey Yûsuf-ı gül-çehre var sen Mısra sultân ol
İrer her bed-güherden tîşe-i derd ü gam u endûh
Gerekse ma’rifetle sen gönül ma’den gerek kân ol
Dimişler kim ferâgat itdi ‘ışk u meşkden ‘Âşık
Gelüp gonce-dehenler nâz ile dimişler andan ol
