Gül yüzden ol nikâb ki müşgîn-durur gider
Kim ol yüze nazar idenüñ gussası gider
Ay-ıla gün yüzüñden ider nûrı iktisâb
Pes sini gören ay-ıla güni dahı n’ider
Kaşuñ kemânı gamzeñ ohın baña atdı râst
Tîr-i kazâya gör ki kim itdi hedef kader
Nûr isdeyü gözüm yüzüñ itdi-se nazar
Bu bahtı karanuñ neçün oldı demi heder
Sensin gözetdügi giceler bacalardan ay
Hem sensin istedügi günüñ günde der-be-der
Dünyâya hâşa kim ayaguñ topragın satam
Ol gûhere behâ nicesi ola bu meder
Işkuñ yolında küfrdür ikilik Ahmedî
Birlik gerekse varlıguñı aradan gider
