Gülşene altun varaklar zeyn idüp bâd-ı hazân
Güyiyâ zer-kûblar dükkânı oldı gülsitân
Rişte-i bârân gümiş tel sîm-keş ebr-i harîf
İki çarha döndiler gûyâ zemîn ü âsmân
Berg-i bîdi bâgda âb-ı revân üzre görüp
Didiler akmış gılâfından bu tîg-i zer-nişân
Reh-güzâr-ı bâga ser-tâ-pâ dökilmiş berg-i zer
Sandum altun tebsiler konmış simât-ı husrevân
Bâgda gerdân ider evrâkı sanmañ gird-bâd
İndiler seyyâreler kılmaga seyr-i bûstân
Perr ü bâl açmış yeşil tûtî iken berg-i çenâr
Zerd olup ser-pençe-i şeh-bâza dönmişdür hemân
Râygân aldum sanurdı la’l u yâkûtı velî
Şimdi nakd altun sayar turmış nihâl-i ergavân
Kanlu yaş dökmiş ruh-ı zerd ü gubâr-âlûdına
Var ise dehrüñ fenâsın añdı mîr-i ‘âşıkân
Saltanat tâcın geyen ‘âlemde magrûr olmasun
Nice sultân börkin almışdur begüm bâd-ı hazân
Gerçi merdâne soyındı girdi meydâne dıraht
Geldi kış basdı velîkin virmedi asla emân
Dest-bürd-i sarsarı âhir görüp şâh-ı çenâr
Didi el arkası yirde âferînler pehlevân
Jâle vü berg-i hazândan pür-zer ü gevher çemen
Gülşene varın nisâr itdi meger deryâ vü kân
Gevher-i sîr-âb şeb-nem gûşvâr-ı zer varak
Sahn-ı büstân oldı gûyâ çâr-sûy-ı zer-gerân
Şöyle beñzer kim hat-ı âyât-ı rahmetdür çemen
Bâd-ı subh itmişdür altun hall ile yir yir nişân
Bir yeşil garrâ zer-efşân kâgıd olmışdur çemen
Yaraşur yazılsa ger medh-i edîb-i nükte-dân
Hvâce-i ‘âlî-nazar ser-çeşme-i fazl u hüner
Dâver-i ferhunde-ahter kâm-bahş u kâmrân
Âfitâb-ı ‘âlem-ârâ-yı sipihr-i fazl o kim
Buldı re’y-i enveri feyziyle nûr u fer cihân
Ayagı topragıdur kühl-i cevâhir encüme
Âsitânı hâkidür iklîl-i fark-ı Farkadân
Rûzgâruñ şiddetinden gülşen-i bahtı masûn
Nitekim bâd-ı hazândan sahn-ı gülzâr-ı cinân
Safha-i âyîne-i ‘âlem-nümây-ı tab’ına
Cümle-i dünyâ vü mâ-fihâ musavverdür ‘ayân
Râh-ı bâga berg-i zer düşmiş degüldür serverâ
Reh-güzâruñda yüzin ferş itdi mâh-ı âsmân
Eyleyüpdür feyz-i hûrşîd-i kemâl-i sun’ ile
Zât-i pâküñ gevherin perverde kân-ı Kün fe-kân
Meclisüñde kalbi altun gibi sâfî olmayan
Kâl ocagından halâs olmaz kılursañ imtihân
Âfet-i bâd-ı hazândan tâ ebed mahfûz olur
Bâg-ı dehre hüsn-i tedbîrüñ olursa bâgbân
Sarsar-ı gam fikrüm evrâkın perîşân eyledi
Çihre-i zerdüm belâdan buldı reng-i za’ferân
Cür’a-i câm-ı belâ-encâm-ı gam bî-hûş idüp
Âkıbet kıldı humâr-ı derd ü mihnet ser-girân
Cür’aveş ayakda kodı sâkî-i devrân beni
Dest-gîr ol ey emîr-i meclis-i devr-i zamân
Himmetüñ şimşâdınuñ şâh-ı bülendi var iken
Kanda yapsun şâh-bâz-ı tab’-ı Bâkî âşiyân
Destüme alsam kalem nazm-ı bedi’ümle benem
Nîze-bâz-ı ‘arsa-i mülk-i ma’ânî vü beyân
Ben kemend-endâz-ı meydân-ı belâgat olalı
Halka-i teslîme geçmişdür ser-i gerden-keşân
Pehlevân-ı ‘arsa-i nazmem diyen ferzâneler
Bir iki zâr u zebûnumdur za’îf ü nâ-tevân
Muttasıl şi’rüm yazarken hâme turmaz deprenür
Neydür anı gûyiyâ lerzân ider âb-ı revân
Bâg u bustân içre tâ ola bisât-ı sebzeye
Subh-dem berg-ı hazândan katre-i şeb-nem çekân
Her seher sahn-ı zümürrüd-gûn-ı gerdûn üstine
Âfıtâb altun tabakdan tâ ola gevher-feşân
Mesned-i rif’atde genc-efşân-ı ihsân ol müdâm
Ömr ü devlet pâydâr ikbâl ü ‘izzet câvidân
