Hat-i sebzîn didi ol tûtî-i ‘işve su’âlümde
Zümürrüdden kenâr âyîne-i ruhsâr-i alumda
O şehlâ-çeşm-i mest oldukda şîrîn hâbdan bîdâr
Şeker-âlûde-bâdâm-i dü-magz oldı hayâlümde
Dü-rengîn-mısra’-i la’l-i lebinde sektedür gûyâ
Ne hoşdur lüknet ol meh-pâre-i nâzük-makâlümde
Tefe’’ül eyleyüp dil mushaf-i hatt-i ‘izârından
Sevâd-i âyet-i nûr oldı zâhir hasb-i hâlümde
Ne denlü dûr isem sûretde ma’nâda ba’îd olmam
Zamîrüm yine râci’dür o şûha infisâlümde
Berîdür mîve-i lutf ü keremden serv-i sebzâsâ
Olur nâ-puhte bâr-i merhamet nev-res nihâlümde
Ne bilsün lezzet-i eş’ârumı kışrî olan Sâmî
Nihândur lübb-i ma’nâ nükte-i şîrîn-me’âlümde
