Hudânun vahdet-i zâtın ‘ıyân eyler zuhûrâtı
Belî şâhid yeter envâr-i şemse kendü zerrâtı
Basîretle nigâh it cümle eşyâ mahv-i nûr olmış
Ki ‘aks-i vechi zâhir gördügün sanma hayâlâtı
Tecellîdür bu eşyâ cilvegerdür nûr-i vahdetden
Ki kudret gösterür bunlarla zâhirdür kemâlâtı
Hicâb-i kesreti çekmiş cemâl-i vahdete tâ kim
Bu kesretden bakan ancak göre ol ‘aks-i mir’âti
Ne kesretden ne vahdetden her-âyîne tesellî var
Velî senden murâdı küllî geçmekdür murâdâtı
