İhtirâk-i necm-i bahtı bilmezüz eflâkden
Âh kim yanduk tutuşduk şu’le-i idrâkden
Gonçe-i sad-berg açıldukça hezâr-i gülşene
Şerh ider hâl-i dil-i hûn-geşteyi sad çâkden
Nâ-tüvânândur sebeb ‘aşkun ser ü sâmânına
Dûdmân-i şu’le cem’iyyet bulur hâşâkden
Rûşen olmaz mı tevâzu’-pîşegânun ‘izzeti
Âftâb oldukça gevher-çîn-i şeb-nem hâkden
Sûzişüm ol şem’-i nahvet-şu’le bilmez olsa da
Safha-i nâmem per-i pervâne-i çâlâkden
Varını sarf-i cehâz-i duhter-i rez eyledi
‘Âkıbet oldı tehî desti nümâyân tâkden
Dâmen-i âdâbın eyler şüste çirk-i cürmden
Sâmiyâ ser-mest olan sahbâ-yi ‘aşk-i pâkden
