İndim yarin bahçesine yol sandım
El uzattım koncesine gül sandım
El kızını ben kendime yar sandım
Bir acayib kıza gönül verdim ben
Keten gömlek gül vücuda giyilmez
Kaşa göze bakmayılen doyulmaz
Sana gönül verdim gerü alınmaz
Bir meleksi kıza gönül verdim ben
Evlerimin önü yoldur geçilmez
Dar kafeste güzel çirkin seçilmez
Şişe dolu amberiye içilmez
Kömür gözlü kıza gönül verdim ben
