I
Anılar biriktikçe sisleniyor aşklar da
Yitiriliyor serüven duygusu ki o zaman
Şeytanımı koluma takıp gitmeliyim
Yeni bir cehennem kurmalıyım kendime
Hep kendini yineliyorken sesler kokular
Gittikçe birbirine benziyorken dünle bugün
Ölümsüz olmak kadar ürkünç bir şey
Bu dünyaya alışmak duygusu
Sonsuza kadar sonsuzluğa asılı kalmak
Tanrılara ödül insanoğluna ceza ise
Kalbim, bağışlanmayacak bir şey yap
Katlanma kendine ve bu dünyaya
II
Kalbim, ödünç say sana ayrılan ne varsa
Geri vermiştin dinini, dilini de unut artık
Aztek’tin yahut Kürt, hüznünse Kızılderili
Geri ver ne kalmışsa sende, kimliğin dahil
Hiçlik! O sezdiren keder, buydu senin payın
Sözünü tut artık, duyumsa sülfürün yanışını
Seni vur, seni bekleme, seni tarihsiz kıl
Bir kartala parçalat seni kayalara zincirleyerek
Kurbanla kurban eden bilinmiyor tarihe bakarsan
Bir efsaneydi yaşamak, sen de bilmiyorsun bunu
Medyumdu kimya, bir senfoninin diliydi belki
Yeni cehennemler kurmuştuk bilinebilir şeylerden
Sözünü tut artık seni tarihsiz kıl
Ve katlanma bu dünyaya ey kalbim
