Yitirdim
Soluk aldığım büyük çatıyı
Kuşun kanadığı ağaçtan göğü
Otu yıldızı tozu denizi çiçeği
Çitle çevrilmiş sabahın kollarında
Hiçbiri yok artık sonsuzluk denizinde
Kuşlar kendi gürültülerine uyanmıyor
Ağaçlar bakabilmek için denize
Tırmanmıyor tepelere. Rüzgâr
Omuz omuza değil kara gürgenle
Yitirdim
Boş benliğimi. – Bu iyi oldu işte! –
Denizin serinliği gölden
Daha çok, göl uzakta kaldı,
‘Kimse kamış olmayı düşlemiyor göllerde’
Güneş parlıyor gümüş renginde
