Hûrşîd öñinde şu’lelenür mâh-ı nev müdâm
Gûyâ ki şem’a karşu görinür kenâr-ı câm
Câm-ı hilâli hep bilece gördiler bu şeb
Halk-ı cihâna kıldı Hudâ rûzeyi harâm
Kibrîtini degürdi şafak nârına hilâl
Tâ kim çerâg-ı mâhı yakup ref’ ola zalâm
Mûy-ı sefîdi halkasını çarh-ı pîre-zen
İsterdi dahı eyleye halk-ı cihâna dâm
Çarh-ı ‘acûze baglanup altunlu çenberin
Bir nev-’arûs gibi ider nâz ile hırâm
Yâ nâhunı görindi felek bir pelengdür
K’olmışdur aña kulle-i kûh-ı cefâ makâm
Yâ defter-i sipihrde re’y-i resîddür
Deyn-i sıyâmı halk edâ itdiler tamâm
Zerrîn devât mâh-ı nev altun kalem şihâb
Erkâmdur nücûm u felek defter-i sıyâm
Behrâm eline hançer alup kasd ider ya hod
A’dâ-yı dîn ü düşmen-i İslâma intikâm
Cirm-i kamer hilâl ile ‘ayn-ı ‘Alî yazar
Îd-i şerîfe irmek içün kadr ü ihtirâm
Nârencdür sarardı güneşden yanı disem
Olurdı bu mülâhaza hem bir hayâl-i hâm
İllâ ki mâh-ı ‘îda bu sözler ba’îddür
Erbâb-ı ‘akl öñinde hakîkat budur kelâm
Peyk-i zamâne zer teberin dûşına alup
İrgürdi Hvâce hidmetine ‘îddan peyâm
Ol fâzıl-ı zamâne lebîb-i habîb-i halk
Ol ‘ârif-i yegâne edîb-i bülend-nâm
Mihr-i sipihr-i mekremet ol kim cenâbına
Gökden hilâl iki bükilüp virür selâm
Devrân içinde aña bu gün mâh-ı nev gibi
Kimdür ki kaddin itmeye vakt-i selâm lâm
Münkâd emr ü nehyine eshâb-ı i’tibâr
Ednâ işaretine zevi’l-ihtirâm râm
Envâr-ı mihri birle münevver cebîn-i subh
Enfâs-ı hulkı birle mu’attar meşâm-ı şâm
Şemşîr-i ihtimâmına nisbet kelîl ü künd
Ger tîg-i Kahramân ola ya hod hüsâm-ı Sâm
Bâzû-yı sa’yı gerden-i maksûda salmadın
Şemşîr-i ‘azmi olmadı hem-hvâbe-i niyâm
Fazlı fezâsı içre bu eflâk-i bî-karâr
Evc-i hevâda yidi mu’allak döner hamâm
Bircîs işigi hâkine olurdı çihre-sây
Olmasa ger cibâh-ı efâzıldan izdihâm
Deryâ-yı ‘ilme dür gibi gavvâs olanlara
Virdi zamâne hidmeti silkinde intizâm
Keff-i yem-i yemîni nem-i cûdın itse feyz
Bârân yirine dürr ü güher yagdurur gamâm
Gün gibi başı göklere irdi şu kimsenüñ
Kim zerre deñlü eyledi şânında ihtimâm
Âyînedür ki sûret-i ikbâli gösterür
Sahn-ı sarây-ı devleti ferşinde her ruhâm
Dehre devâm-ı devletidür gâyetü’1-münâ
Çarha bekâ-yı ‘izzetidür müntehe’l-merâm
Ey Hvâce-i yegâne senüñ âsitânuña
Bâkî kemîne bende geçer kemterîn gulâm
Hâk-i derüñ sücûdın ider bir fütâdedür
Lutf eyle dest-gîri ol itsün biraz kıyâm
Ser-rişte-i murâdı n’ola elde bulsa ol
Habl-i metîn-i ‘ahdüñe kılmışdur i’tisâm
Gerdûn-ı dûna eylemez ol ‘arz-ı ihtiyâc
Tapuñ tururken eyleye mi minnet-i li’âm
Hâtem bu devr içinde geleydi cihâna ger
İtmek dilerdi süfre-i cûduñdan igtinâm
Lutfuñ zülâlin eyle ‘atâ teşne-dillere
Ey menba’-ı mekârim ü ser-çeşme-i kirâm
Hatm oldı söz du’â-yı cemîlün mahallidür
K’ola rahîk-i câm-ı senâ ‘anberîn hıtâm
Dürr-i du’âñı zeyn idelüm tâ ki yaraşa
Sâk-ı mesâk-ı midhata halhâl-i ihtişam
Hemvâre tâ ki edhem-i zerrîn-sitâm-ı çarh
Na’1-i zer ile eyleye bu ‘arsada hırâm
Devrân mutî’ u gerdiş-i gerdûn be-kâm-ı dil
Ecrâm râm devlet ü ikbâl müstedâm
