Kerbelâ’ya dönse de günler birer birer
yakıp kavursa da bağrımızı çöl ayazı
sevinçler büyüyor kavgalar büyüdükçe
ve âsi bir tay gibi şahlanıyor içimizde.
Sevda bir yanda büyüyor, zulüm bir yanda
öylece akıp gidiyor günler aylar ve yıllar
ürperiyor yüreğimizde anılarla acılar.
Sürüp duruyor hayatımızda zemheri soğuğu
bir diken gibi batıyor etimize hâlâ
ve hâlâ hesabı tutulmamış acılarla yüklüyüz
ferağımızda kalmış her biri, mülkümüz olmuş
hayatımız heder edilmiş bunca zaman
bunca zaman peşimizi bırakmamış zulüm
üstelik unutulması mümkün değil hiçbir şeyin.
Şimdi bir yol ayrımındayız
çekip gitmiştir nice dostlar ama yalnız değiliz
binlerce ışık fıkırıyor direniş günlerinden
sarıp sarmalıyor umudu, aşkı ve dünyayı
suların akışı, günlerin doğuşu
ve sevdanın gül yüzü
yeni baştan kaleme almaktadır tarihimizi.
