Seherden uğradım dostun köyüne“
Hoş geldin sevdiğim, in! ” dedi bana.
Domurcuk memesin verdi ağzıma,
“Yorgunsun sevdiğim, em! ” dedi bana.
Benim yârim gelişinden bellidir,
Ak elleri deste deste güllüdür,
İbrişim kuşaklı ince bellidir
“İnce bellerimi sar! ” dedi bana.
Benim yârim bana yalan söylemez.
Söylerse de gıybetimi eylemez.
İl yanında ikrârını söylemez
“İlleri uyut da gel! ” dedi bana
Mestine de deli gönül mestine,
Âşık olan gül gönderir dostuna.
Telli mahramasın attı üstüme
“Terlersen sevdiğim, sil! ” dedi bana
Karac’oğlan, sırrın kime danışır?
Siyâh zülfü mah yüzüne kıvrışır.
Ayrılanlar elbet bir gün kavuşur“
Ağlama sevdiğim, gül! ” dedi bana
