Kûyuñ yolında nice kez ey mihr-i bî-nazîr
Şeb-rev diyü tutıldı giceyle meh-i münîr
Hüsnüñ zekâtınuñ eger ey hvâce-i cemâl
Bir müstehakkın ister iseñ işte ben fakîr
Fi’1-cümle öykünürdi senüñ gamzeñ okına
İller kanadı ile uçar olmayaydı tîr
Hatdan zarar ne hüsnine yâruñ ki mûrdan
Olmaz nizâm-ı mülk-i Süleyman halel-pezîr
Bir pâdişâh-ı hüsne kul olduk ki Bâkıyâ
Anuñ esîr-i ‘aşkı olupdur cevân u pîr
