Bize karşı iyi davranan
Karanlık serince yorganını
Ve itince geceye zaman
Ağır aksak yelkovanını,
Mutluluk içerisinde yüzen
Aşk, uykusunu yitirince,
Dilsiz zindanımın hemen
Duvarını terkederim ben de…
Uçup gidince dakikalar
Üzüntüye düşerim boş yere,
Ne ki bekçiler uyurlar
İnanarak hayın kilitlere,
Senin konutundayım artık ben…
Artık hızlı adımlarımdan,
Tutku dolu sessizliğimden,
Yankılanan soluğumdan,
Cesur ve titrek ellerimden,
Ve ateşli dudaklarımdan.
Tanı bu sevgiliyi; geldi,
Benim coşkum, mutluluğum bu! ..
Lida, şayet ölüm gelseydi
Mutluluk ve aşktan üstün olurdu.
1817
Çeviri: Kanşaubiy Miziev-Ahmet Necdet
