Meger zülfüñe irdi subh-dem bâd
Ki kıldı yir yüzini rahmet-âbâd
Lebüne g‹ncai benzer didiler
Anuñ-çun böyle handân-durur şâd
Yüzüñ odından âyîne erimez
Aceb mi sath-rû oldı-sa pûlâd
Lebüñ şavkına ne gam cân virürsem
N’ola Şîrîn yolında ölse Ferhâd
Diler ne cân koya vü ne dil ü dîn
Gözüñ bu fitneye kim urdı bünyâd
Yoluñda çünki ömrüm yile vardı
Ne assı itdügüm ney bigi feryâd
Gözüñ vasfında işiden Ahmedînüñ
Sözin dir kim zihî câœû-yı üstâd
