Mihr-i ruhuñla dilde kimüñ tâze dâgı var
Tâb-ı çerâg-ı şems ü kamerden ferâgı var
Zülfüñ hamında haddüñi hûrşîde virmezin
Şem’i n’ider şu kimse k’anuñ şeb-çerâgı var
Âh itme na’l-i esbi nişânın görüp dilâ
Şâyed kimesne işide yirüñ kulagı var
Lâle çemende başı açuk kıpkızıl deli
Sevdâ-yı hâl-i yâr ile muhtel dimâgı var
Câm-ı şarâb-ı nâb gibi dil-rübâ kanı
La’lîn tutagı dür dişi gülgûn yañagı var
Bâkî gözinden eyle hazer sorma leblerin
Zinhâr gâfıl olma şarâbuñ yasagı var
