İşittim dün gece, biri türkü söyler,
Gönlümüzce güzel, bizim türkümüz,
Türlü düşünceler ilham eder,
Öyle ağlamaklı, kederli türkümüz.
Dertli dertli yavaşça söyler,
Tatar gönlü neyi hisseder;
Güçsüz düşmüş, son üçyüz yılda,
Kader bizi ezmiş nasıl da.
Az mı mihnet çekti milletimiz,
Az mı gözyaşı dökülmüş,
Millî hislerle alevlenip,
Uzayıp uzayıp yükselir gönlümden.
Hayranlıkla türküyü dinledim,
Bıraktım, âdi dünya kaygılarını,
Gözümün önünden geçer gibi oldu,
Bulgar ve Akidil boyları.
Dayanamadım, gittim, türkü söyleyene,
Dedim: “Kardeş, bu hangi türkü?
Cevap olarak soydaşım bana:
“Bu türkünün adı, dedi, “Ellüki.
