Minnet İlâha kim girü ol şâh-ı kâm-yâb
Tahtına irişüp didi aña baht-ı kâm-yâb
Feth ü zaferle irişiben dâr-ı mülkine
Kıldı adû rikâbını kılıcına kırâb
Mamûr kıldı memleketi cümle adl
Giderdi zulmı komadı bir yir ki ola harâb
Olmış-durur saâdet-i devlet aña nasîb
Şöyle ki oldı lutf-ıla adl ü sehâ nısâb
Sultân-ı tâc-bahş Mehemmed şeh-i mülûk
Kim yüz sürer yolına anuñ mâh u âfitâb
Eydür duâ vü medh aña mecmû-ı hâs u âm
Kılur senâ vü hamd aña yik-pâre şeyh ü şâb
Her-geh ki azme hazm ide düşmenlere aña
Bâd-ı sebük-inândur u kûh-ı girân rikâb
Okıdur ol kazâ ki kaderlendi çarhdan
Kılıcı sâikadur u sügüsidür şehâb
Her kanda kim anuñ eli feyzi atâ ide
Düşer hayâdan eriyibenüñ yire sehâb
Esrâr-ı çarh gün bigi rûşen-durur aña
Lâ-büd ne fikr itse hatâsuz olur savâb
Âlem içinde her ne ki var münkalib olur
Minnet Haka ki yohdur anuñ tahtına inkılâb
Hulkı şemâmesi gülüñ irdi meşâmına
Ol şermden-durur ki eriyiben olur gül-âb
Her yaña döner-ise n’ola hasm tâsadan
Sayru olana bî-gümân irişür ıztırâb
Ger Rüstem-ise ol ki saña olmaya mutîc
Kılıcuñ aña serzeniş-ile ider itâb
Yüzüñ safâsını görüben gül hayâdan uş
Yeşil harîr lal yüzine ider nikâb
Tâ mihr ü mâh kapuña yüz dutdı ser-te-ser
Kim ol cemî-i âleme mercidür ü me’âb
Söz nicesi irişdüre medhüñe Ahmedî
Kim şem bigi eritdi anı sûz-ı igtirâb
Kankı şarâba vardısa sîr-âb olam diyü
Oldı serâb tâli ü bahtında anuñ şarâb
Her yaña vardı bulmadı kimseneden kerem
İtdi girü işügüñe devlet bigi iyâb
Sinüñ işigüñe süre ihlâs-ıla yüzin
Her kim diler ki devlet ü baht ide iktisâb
Niçe ki ola çarh-ı felekde medâr u kutb
Olsun sipihr-i mihr senüñ dergehüñ-mesâb
Kılsun yolını düşmenüñüñ hatt-ıla hatâ
Savbını dost fikretinüñ eylesün savâb
Azmüñe kanda kim ola olsun delîl feth
Fikrüñle bikr gayb öñinde olmasun hicâb
Disün felekde saña güneş sâhibü’l-livâ
Olsun kamer dilinde aduñ Mâlikü’r-Rikâb
